ตามเนื่องจากความก้าวร้าว

  อย่างไรก็ตามเนื่องจากความก้าวร้าวและขนาดของพวกมันฮิปโปวัยผู้ใหญ่มักจะไม่ได้รับการช่วยเหลือจากสัตว์อื่น มีการรายงานกรณีที่มีความภาคภูมิใจของสิงโตขนาดใหญ่ที่ประสบความสำเร็จในการฮิปโปผู้ใหญ่; แม้กระนั้นปล้นสะดมนี้มักหายาก สิงโตเป็นเหยื่อของผู้ใหญ่ที่อุทยานแห่งชาติโกรองโงะและลูกวัวบางครั้งก็ถูกนำตัวไปที่เกาะวิรุงกา จระเข้เป็นเป้าหมายที่พบบ่อยของการรุกรานฮิปโปอาจจะเป็นเพราะพวกเขามักจะอาศัยอยู่ในเดียวกันชายฝั่งที่อยู่อาศัย

ฮิปโปเพศชายอาจพบได้ในจำนวนที่น้อยมากในน่านน้ำที่รวดเร็วในซอกหิน 264ฮิปโปส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืดอย่างไรก็ตามประชากรในแอฟริกาตะวันตกส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในน้ำกร่อยและอาจพบได้ในทะเล [1]ยกเว้นการกินชีวิตของฮิปโปส่วนใหญ่เกิดขึ้นในน้ำ ฮิปโปออกจากน้ำตอนค่ำและเดินทางเข้าไปในบกบางครั้งถึง 15 กม. (9 ไมล์),เพื่อกินหญ้าหญ้าสั้นแหล่งอาหารหลักของพวกเขา พวกเขาใช้เวลากินหญ้าสี่ถึงห้าชั่วโมงและสามารถกินหญ้าได้ 68 กิโลกรัม (150 ปอนด์) ในแต่ละคืน พฤติกรรมและประวัติชีวิต ฮิปโปโปเตมัสออกจากน้ำหลังจากพระอาทิตย์ขึ้น ฮิปโปแตกต่างจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่อื่น ๆ ทั้งหมดเป็นนิสัยกึ่งอัตโนมัติและใช้เวลาทั้งวันในทะเลสาบและแม่น้ำ3สามารถพบได้ทั้งในสะวันนาและพื้นที่ป่า ที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมต้องการน้ำมากพอที่จะจมลงใต้น้ำและหญ้าใกล้เคียงความหนาแน่นของสัตว์ที่ใหญ่กว่าอาศัยอยู่ในน่านน้ำที่เงียบสงบส่วนใหญ่เป็นชายหาดที่มีความลาดชัน

สนับสนุนบทความโดย allforbet

เว็บ สล็อตออนไลน์

 เช่นเดียวกับสัตว์กินพืชส่วนใหญ่ฮิปโปกินพืชชนิดอื่นหากนำมาด้วย แต่อาหารของพวกเขาในธรรมชาติประกอบด้วยหญ้าเกือบทั้งหมดโดยมีการบริโภคพืชน้ำเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ฮิปโปเกิดมาพร้อมกับลำไส้ที่ปลอดเชื้อและต้องการแบคทีเรียที่ได้จากอุจจาระของแม่เพื่อย่อยพืชในบางครั้งฮิปโปได้ถูกถ่ายทำซากสัตว์กินซากสัตว์ซึ่งมักอยู่ใกล้น้ำ มีรายงานอื่น ๆ ของการกินเนื้อสัตว์และแม้กระทั่งมีกินกันและปล้นสะดมกายวิภาคของกระเพาะอาหารของฮิปโปไม่เหมาะกับการกินเนื้อและการกินเนื้อสัตว์นั้นมีสาเหตุมาจากพฤติกรรมที่ผิดปกติหรือความเครียดทางโภชนาการสร้างallochthonousเงินฝากของสารอินทรีย์พร้อมเตียงแม่น้ำ เงินฝากเหล่านี้มีฟังก์ชั่นระบบนิเวศที่ไม่ชัดเจน  2015

 ศึกษาสรุปได้ว่าฮิปโปมูลให้สารอาหารจากวัสดุบกปลาและสัตว์น้ำที่ไม่มีกระดูกสันหลัง,ในขณะที่การศึกษา 2018 พบว่ามูลสัตว์ของพวกเขาสามารถเป็นพิษต่อสัตว์น้ำในปริมาณมากเนื่องจากการดูดซึมของออกซิเจนที่ละลายในน้ำ ร่างกายเนื่องจากขนาดและนิสัยของพวกเขาในการใช้เส้นทางเดียวกันในการกินฮิปโปจึงมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อดินแดนที่พวกเขาเดินทั้งสองโดยการทำให้ที่ดินปลอดพืชและตกต่ำดิน ในช่วงระยะเวลานานฮิปโปสามารถเบี่ยงเบนเส้นทางของหนองน้ำและช่องทางได้ ฮิปโปโปเตมัสเดินบนผืนหญ้าในอุทยานแห่งชาติเซเรนเกติในตอนเช้า ฮิปโปผู้ใหญ่จะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงถึง 8 กม. / ชม. (5 ไมล์ต่อชั่วโมง) ในน้ำ โดยทั่วไปแล้วจะกลับมาหายใจอีกทุกๆสามถึงห้านาที เด็กต้องหายใจทุกสองถึงสาม