ภาวะโลหิตจางจากการบินในอวกาศ - การลดลงของเซลล์เม็ดเลือดแดง (RBCs) ในช่วงเวลาที่ใช้ในอวกาศ - เป็นปรากฏการณ์ที่จัดตั้งขึ้น แต่อาจไม่ใช่ปัญหาหลักในระหว่างการปฏิบัติภารกิจในอวกาศเป็นเวลานาน ตามการศึกษาที่ตีพิมพ์ในที่โล่ง เข้าถึงวารสารBMC Hematologyดร.ริชาร์ด ซิมป์สัน; รองศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยแอริโซนาและมหาวิทยาลัยฮูสตัน ผู้ร่วมวิจัยกล่าวว่า "มีความคิดเกี่ยวกับ "a>ในอวกาศ" ที่เกี่ยวข้องกับการบินในอวกาศ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้อ้างอิงจากตัวอย่างเลือดจากนักบินอวกาศที่เก็บได้หลังจาก ซึ่งอาจได้รับอิทธิพลจากปัจจัยต่างๆ เช่น ความเครียดจากการลงจอดและการปรับตัวเข้ากับสภาพต่างๆ บนโลก สำหรับการศึกษานี้ นำโดย Dr. Brian Crucian จาก NASA Johnson Space Center ซึ่งมีชีวิตอยู่ได้เก็บตัวอย่างเลือดครบส่วนระหว่างการบินในอวกาศ และส่งกลับมายังพื้นโลกเพื่อทำการวิเคราะห์ ตัวอย่างเฉพาะนี้ช่วยให้เราติดตามพารามิเตอร์ทางโลหิตวิทยา เช่น ความเข้มข้นของเซลล์เม็ดเลือดแดง (RBCs) ฮีโมโกลบิน หรือฮีมาโตคริต ในนักบินอวกาศบนสถานีอวกาศนานาชาติระหว่างการบิน" นักวิจัยพบว่าในระหว่างการบินอวกาศ ความเข้มข้นของ RBCs เกล็ดเลือด และเฮโมโกลบินโปรตีนที่นำพาออกซิเจนจะสูงขึ้นเมื่อเทียบกับระดับก่อนการบิน ฮีมาโตคริต (อัตราส่วนของ RBCs ต่อปริมาตรรวมของเลือด) ก็เพิ่มขึ้นเช่นกันระหว่างการบินในอวกาศ ในขณะที่การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเป็นเช่นนี้ในช่วงสองสามวันแรกของการบิน นี่เป็นการศึกษาแรกที่แสดงให้เห็นว่าความเข้มข้นของ RBC และฮีมาโตคริตยังคงอยู่ในระดับที่สูงขึ้นแม้ว่าร่างกายของนักบินอวกาศจะปรับตัวเข้ากับสภาวะไร้น้ำหนักแล้วก็ตาม เพื่อหาคำตอบว่าเลือดของนักบินอวกาศอาจเปลี่ยนแปลงอย่างไรหากพวกเขาอยู่ในอวกาศเป็นเวลานาน นักวิจัยได้เก็บตัวอย่างเลือดจากนักบินอวกาศ 31 คน (หญิง 6 คนและชาย 25 คน) ที่ใช้เวลาถึง 6 เดือนบนสถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) เก็บตัวอย่างที่ 180 และ 45 วันก่อนที่นักบินอวกาศจะบินไปยังสถานีอวกาศนานาชาติ เลือดยังถูกเก็บในขณะอยู่ในอวกาศในช่วงสองสัปดาห์แรก และประมาณสามถึงหกเดือนในภารกิจ ตัวอย่างถูกส่งกลับมายังโลกเพื่อทำการวิเคราะห์ในเมืองฮิวสตันหรือเมืองสตาร์ซิตี้ ประเทศรัสเซียภายใน 48 ชั่วโมงหลังจากเก็บตัวอย่าง ตัวอย่างหลังการบินถูกเก็บสามถึงแปดชั่วโมงหลังจากลงจอดและ 30 วันหลังจากภารกิจสิ้นสุดลง แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่สังเกตได้ในตัวอย่างเลือดบนเครื่องบินนั้นคาดว่าจะเกิดขึ้นเนื่องจากความล่าช้าในการประมวลผล 48 ชั่วโมงระหว่างการเก็บตัวอย่างและการวิเคราะห์ (ความล่าช้าส่งผลต่อความเข้มข้นของส่วนประกอบต่างๆ ของตัวอย่างเลือดที่เก็บได้) การเปลี่ยนแปลงของฮีมาโตคริตระหว่างการบินในอวกาศ น่าทึ่งตามที่นักวิจัย ฮีมาโตคริตเพิ่มขึ้น 12.2%, 12.2% และ 10.0% ในช่วงต้น กลาง และปลายเวลาระหว่างการบินอวกาศเมื่อเทียบกับระดับก่อนการบิน อย่างไรก็ตาม พบว่ามีฮีมาโตคริตเพิ่มขึ้นเพียง 4.7% ในตัวอย่างอ้างอิงที่ถ่ายบนพื้นโลกจากผู้ที่ไม่ใช่นักบินอวกาศ หลังจากการประมวลผลล่าช้า 48 ชั่วโมง สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นที่สังเกตได้ในตัวอย่าง ISS นั้นส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการเพิ่มจำนวน RBC ในเที่ยวบินอย่างแท้จริง หลังจากที่นักบินอวกาศตรวจสอบในการศึกษานี้กลับมายังโลก ดร. ซิมป์สันกล่าวว่า "แม้ว่าข้อมูลไม่ได้ระบุว่ามีภาวะโลหิตจางที่มีนัยสำคัญอยู่ แต่ต้องตีความในบริบทของปริมาณพลาสมาของลูกเรือระหว่างการบิน ปริมาณพลาสมาโดยรวมลดลงระหว่างการบินอวกาศ แต่ยังไม่ได้รับการประเมินระหว่าง ภารกิจระยะยาว เพื่อที่จะตีความการเปลี่ยนแปลงของ RBC, ฮีมาโตคริต และพารามิเตอร์อื่น ๆ ที่พบในการศึกษานี้อย่างเต็มที่ จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับปริมาณพลาสมาในระหว่างภารกิจอวกาศระยะยาว ซึ่งจะกล่าวถึงในการตรวจสอบของ NASA ที่กำลังดำเนินการอยู่แยกต่างหาก"