สเปิร์มโดยทั่วไปคือเซลล์ที่ “ถูกปลดออก” ซึ่งมีแฟลกเจลลัมที่แข็งแรงเพื่อขับเคลื่อนพวกมันผ่านตัวกลางที่เป็นน้ำแต่ไม่มีออร์แกเนลล์ในไซโตพลาสซึม เช่น ไรโบโซม เอนโดพลาสมิกเรติคูลัมหรือเครื่องมือกอลจิ ซึ่งไม่จำเป็นสำหรับภารกิจในการส่งดีเอ็นเอไปยังไข่ _ อย่างไรก็ตาม สเปิร์มมีไมโทคอนเดรียจำนวนมากซึ่งวางไว้อย่างมีกลยุทธ์ซึ่งพวกมันสามารถให้พลังงานแก่แฟลเจลลัมได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด สเปิร์มมักจะประกอบด้วยสองส่วนที่แตกต่างกันทางสัณฐานวิทยาและหน้าที่ซึ่งล้อมรอบด้วยพลาสมาเมมเบรน : หางซึ่งขับเคลื่อนสเปิร์มไปยังไข่และช่วยให้มันเจาะผ่านเยื่อหุ้มไข่ และส่วนหัวซึ่งมีคอนเดนเสทที่ควบแน่น นิวเคลียสเดี่ยว ( รูปที่ 20-25 ) ดีเอ็นเอในนิวเคลียสอัดแน่นมาก เพื่อให้ปริมาตรของมันลดลงสำหรับการขนส่ง และการถอดความจะถูกปิดลง โครโมโซมของตัวอสุจิจำนวนมากได้จ่ายฮิสโตนของเซลล์ร่างกายและถูกบรรจุแทนด้วยโปรตีนธรรมดาที่มีประจุบวกสูงที่เรียกว่าโปรทามีน ในส่วนหัวของ สเปิร์ม ของสัตว์ส่วนใหญ่ แนบชิดกับ ส่วนหน้า สุดของเปลือกนิวเคลียสเป็นถุงคัด หลั่งเฉพาะ ที่เรียกว่าacrosomal vesicle (ดูรูปที่ 20-25 ) ถุงนี้มีเอนไซม์ไฮโดรไลติกที่อาจช่วยให้สเปิร์มเจาะชั้นนอกของไข่ ได้ เมื่อสเปิร์มสัมผัสกับไข่ เนื้อหาของถุงจะถูกปล่อยออกมาโดยexocytosisในปฏิกิริยาที่เรียกว่า acrosome ; ในสเปิร์มบางตัว ปฏิกิริยานี้ยังเปิดเผยหรือปล่อยโปรตีนเฉพาะที่ช่วยยึดสเปิร์มให้แน่นกับเปลือกไข่