ความโศกเศร้าเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการปกติของเด็กที่แยกจากแม่ในระยะแรกและกลายเป็นอิสระมากขึ้น ทุกครั้งที่เด็กแยกจากกันมากขึ้น เขาหรือเธอจะต้องรับมือกับการสูญเสียเล็กน้อย หากแม่ไม่สามารถปล่อยให้ความทุกข์เล็กๆ น้อยๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง ลูกอาจไม่เคยเรียนรู้วิธีจัดการกับความเศร้าด้วยตัวเอง : 158–9  Brazelton ให้เหตุผลว่าการให้กำลังใจเด็กมากเกินไปทำให้อารมณ์เศร้าของพวกเขาลดคุณค่าลง  : 52 และSelma Fraibergแนะนำว่าสิ่งสำคัญคือต้องเคารพสิทธิของเด็กที่จะประสบกับความสูญเสียอย่างเต็มที่และลึกซึ้ง มาร์กาเร็ต มาห์เลอร์ยังเห็นความสามารถในการรู้สึกเศร้าเป็นความสำเร็จทางอารมณ์ แทนที่จะเป็นการปัดเป่าความรู้สึกเศร้าด้วยการอยู่ไม่สุข ดีดับ บลิว วินนิคอตต์ก็เห็นเช่นเดียวกันว่าการร้องไห้ ความเศร้าโศก เป็นรากเหง้าทางจิตใจของประสบการณ์ทางดนตรีอันมีค่าในชีวิตต่อมา