เอกภพประกอบด้วยพื้นที่และเวลา ทั้งหมดและเนื้อหาในนั้นรวมถึงดาวเคราะห์ดาวฤกษ์กาแล็กซี และ สสารและพลังงานรูปแบบอื่นๆ ทั้งหมด ทฤษฎี บิกแบงเป็น คำอธิบาย ทาง จักรวาล วิทยา ที่แพร่หลาย ของการพัฒนาของเอกภพ ตามทฤษฎีนี้ พื้นที่และเวลาเกิดขึ้นพร้อมกัน13.787 ± 0.020 พันล้านปีก่อนและเอกภพมีการขยายตัวนับตั้งแต่บิกแบง ในขณะที่ไม่ทราบขนาดเชิงพื้นที่ของเอกภพทั้งหมดเป็นไปได้ที่จะวัดขนาดของเอกภพที่สังเกตได้ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 93 พันล้านปีแสงในปัจจุบัน แบบจำลองเอกภพ ในยุค แรกสุดบางแบบได้รับการพัฒนาโดย นักปรัชญากรีก และอินเดียโบราณและมีจุดศูนย์กลางทางภูมิศาสตร์โดยวางโลกไว้ตรงกลาง ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา การสังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์ที่แม่นยำมากขึ้นทำให้Nicolaus Copernicusพัฒนา แบบ จำลองheliocentricโดยมีดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ ในการพัฒนากฎแห่งความโน้มถ่วงสากลไอแซก นิวตันได้ต่อยอดจากงานของโคเปอร์นิคัส เช่นเดียวกับกฎการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์ของโยฮันเนส เคปเลอร์และการสังเกตของTycho Brahe