ในสมอง การกระตุ้นทางประสาทสัมผัสสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของภาวะเลือดคั่งในระดับภูมิภาค (เช่น การไหลเวียนของเลือดในสมอง, CBF) เช่นเดียวกับการเผาผลาญพลังงานของกลูโคส ซึ่งเป็นสารตั้งต้นของพลังงานสมองหลัก (Siesjo, 1978 ) การรับรู้ของสมอง ทางเมตาบอลิซึมต่อการกระตุ้นรวมถึงส่วนประกอบออกซิเดชันซึ่งวัดโดยอัตราเมตาบอลิซึมของออกซิเจนในสมอง (CMRO 2 ) และส่วนประกอบที่ไม่เกิดปฏิกิริยาออกซิเดชัน ซึ่งสะท้อนจากการสะสมแลคเตต ( Mangia et al., 2009 ) ระดับคอร์ติคัลแลคเตตเพิ่มขึ้นในระหว่างการกระตุ้นการมองเห็น พร้อมกันกับการเร่งความเร็วของ malate-aspartate shuttle (MAS) ซึ่งเป็นกระบวนการที่เรียกว่าแอโรบิกไกลโคไลซิส (เช่น การผลิตแลคเตตโดยไม่ขึ้นอยู่กับความพร้อมของออกซิเจน) (Bednařík et al., 2015 ;เบดนาริก et al., 2018 ; บอยล์แลต และคณะ, 2020 ; เฟอร์นานเดส และคณะ, 2020 ; ลิน et al., 2010 ; ลิน และคณะ, 2555 ; Mangia et al., 2007a ; Schaller และคณะ, 2013 ; Schaller et al., 2014 ). แม้จะมีการวิจัยอย่างเข้มข้น แต่กลไกทางสรีรวิทยาที่เป็นรากฐานของการควบคุมเมแทบอลิซึมของไกลโคไลติกของกลูโคสยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด ( Dienel, 2019a). สิ่งสำคัญที่สุดคือ ผลกระทบของการประมวลผลข้อมูลต่อการตอบสนองเมตาบอลิซึมของเปลือกสมองต่อการกระตุ้นประสาทสัมผัสยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับผลของการมอดูเลตที่กระทำโดยการรับรู้สิ่งเร้าต่างๆ ต่อการเผาผลาญพลังงานของสมองในระดับภูมิภาค