ในการโต้วาทีเกี่ยวกับสวัสดิภาพของสัตว์ ผู้คนต่างๆ มักจะเน้นย้ำข้อกังวลที่แตกต่างกัน บางคนเน้นสุขภาพขั้นพื้นฐานและการทำงานของสัตว์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปราศจากโรคและการบาดเจ็บ ส่วนอื่นๆ เน้นย้ำถึง "สภาวะทางอารมณ์" ของสัตว์ เช่น สภาวะความเจ็บปวด ความทุกข์ใจ และความสุข ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นประสบการณ์ในเชิงบวกหรือเชิงลบ อื่น ๆ เน้นความสามารถของสัตว์ที่จะมีชีวิตตามธรรมชาติอย่างมีเหตุผลโดยการแสดงพฤติกรรมตามธรรมชาติและมีองค์ประกอบตามธรรมชาติในสภาพแวดล้อมของพวกมัน บาคาร่า

ข้อกังวลเหล่านี้เป็นเกณฑ์ที่แตกต่างกันซึ่งผู้คนใช้ในการประเมินสวัสดิภาพสัตว์ เกณฑ์ดังกล่าวทับซ้อนกันอย่างมากแต่มีความเป็นอิสระเพียงพอที่การแสวงหาเกณฑ์ใดเกณฑ์หนึ่งด้วยใจเดียวอาจนำไปสู่สวัสดิการที่ด้อยกว่าตามที่เกณฑ์อื่นๆ ตัดสิน เกณฑ์ที่แตกต่างกันสะท้อนให้เห็นชุดค่านิยมต่างๆ ที่ขัดแย้งกันตั้งแต่การถกเถียงกันในช่วงแรกๆ เกี่ยวกับสวัสดิการของมนุษย์ในช่วงการปฏิวัติอุตสาหกรรม โดยด้านหนึ่งให้คุณค่ากับชีวิตที่เรียบง่ายและเป็นธรรมชาติ ในขณะที่อีกด้านหนึ่งให้คุณค่ากับความก้าวหน้า ผลผลิต และชีวิตที่ดีขึ้นด้วยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี . การวิจัยทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสวัสดิภาพสัตว์ขึ้นอยู่กับหลักเกณฑ์ต่างๆ ของสวัสดิภาพสัตว์ การวิจัยดังกล่าวช่วยในการระบุและแก้ปัญหาสวัสดิภาพสัตว์ผ่านการปรับปรุงที่อยู่อาศัยและการจัดการสัตว์ อย่างไรก็ตาม การวิจัยยังไม่ได้แก้ไขความแตกต่างที่เกิดจากเกณฑ์ที่แตกต่างกันของสวัสดิภาพสัตว์ เกณฑ์ที่แตกต่างกันได้ให้เหตุผลสำหรับแนวทางที่หลากหลายในการวิจัยสวัสดิภาพสัตว์ ดังนั้น ความเข้าใจของเราเกี่ยวกับสวัสดิภาพสัตว์จึงมีทั้งแบบอิงค่านิยมและแบบวิทยาศาสตร์ ในแง่นี้ เพื่อให้เข้าใจถึงสวัสดิภาพสัตว์และการประเมินทางวิทยาศาสตร์ เรามาเริ่มกันที่ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกซึ่งขู่ว่าจะทำให้วิทยาศาสตร์สวัสดิภาพสัตว์เกิดความระส่ำระสาย

ในปี พ.ศ. 2540 คณะกรรมการวิทยาศาสตร์แห่งสหภาพยุโรปได้ทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับสวัสดิภาพของสุกรที่เลี้ยงอย่างเข้มงวด คณะกรรมการได้ถามคำถามอื่นๆ ว่าปัญหาด้านสวัสดิภาพเกิดจากแม่สุกรที่เลี้ยงใน "คอกตั้งท้อง" หรือไม่ ซึ่งสัตว์ไม่สามารถเดินได้ เข้าสังคม หรือแสดงพฤติกรรมตามธรรมชาติส่วนใหญ่ในช่วงส่วนใหญ่ของการตั้งท้อง การทบทวนสรุปว่า "ปัญหาสวัสดิภาพที่สำคัญบางประการสำหรับแม่สุกรยังคงมีอยู่แม้ในระบบโรงเรือนคอกที่ดีที่สุด" [ 1 ] และด้วยการทบทวนนี้ สหภาพยุโรปได้ออกคำสั่งห้ามคอกตั้งท้อง ณ ปี 2556

หลังจากนั้นไม่นาน นักวิทยาศาสตร์ชาวออสเตรเลียกลุ่มหนึ่งได้ทบทวนวรรณกรรมเรื่องเดียวกันจำนวนมากและถามคำถามเดียวกันมาก แต่กลับได้ข้อสรุปที่ตรงกันข้าม พวกเขาสรุปได้ว่า "ทั้งคอกเดี่ยว (เช่น คอกสัตว์) และโรงเรือนแบบกลุ่มสามารถตอบสนองความต้องการด้านสวัสดิภาพของสุกรได้" พวกเขายังเตือนว่า "การรับรู้ของสาธารณชนอาจส่งผลให้เกิดความยากลำบากกับแนวคิดเรื่องที่อยู่อาศัยที่ถูกคุมขัง" แต่ "ไม่ควรสับสนประเด็นการรับรู้ของสาธารณชนกับสวัสดิการ" [ 2 ] อุตสาหกรรมสุกรในสหรัฐอเมริกาใช้การตรวจสอบนั้นบวกกับการตรวจสอบที่คล้ายกัน เพื่อโต้แย้งว่าไม่มีพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับการกำจัดแผงตั้งท้อง

นักวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จและมีความสามารถมากทำการทบทวนทั้งสองอย่างอย่างละเอียดถี่ถ้วน และทั้งสองกลุ่มน่าจะรู้สึกว่าพวกเขาได้ทำงานที่ดีที่สุดและมีวัตถุประสงค์มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แล้วอะไรผิดพลาด? นักวิทยาศาสตร์สองกลุ่มจะทบทวนวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์เรื่องเดียวกันและได้ข้อสรุปที่ตรงกันข้ามได้อย่างไร หากเราสามารถแก้ปัญหาที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ การแก้ปัญหาจะทำให้เราเข้าใจสวัสดิภาพสัตว์และการประเมินทางวิทยาศาสตร์ได้ในระยะยาว เพื่อแก้ปัญหานี้ เราต้องย้อนกลับไปที่ข้อถกเถียงที่เกิดขึ้นเมื่อหลายสิบปีที่แล้ว เมื่อมีการแสดงความกังวลเกี่ยวกับสวัสดิภาพของสัตว์ในระบบกักขังการผลิตสัตว์แบบใหม่ในขณะนั้น

การวิพากษ์วิจารณ์ระบบกักขังครั้งใหญ่ครั้งแรกมีอยู่ในหนังสือAnimal Machinesโดย Ruth Harrison ผู้สนับสนุนสัตว์ชาวอังกฤษ [ 3 ] เธอบรรยายถึงกรงสำหรับไก่ไข่และลังสำหรับลูกวัว และเธออ้างว่าระบบเหล่านี้ผิดธรรมชาติจนทำให้สัตว์มีชีวิตที่น่าสังเวชและไม่แข็งแรง เธอถามต่อไปว่า

"เรามีสิทธิ์แค่ไหนที่จะยึดครองโลกของสัตว์? เรามีสิทธิ์ที่จะปล้นความสุขทั้งหมดในชีวิตของพวกมันเพียงเพื่อหาเงินจากซากของพวกมันให้เร็วขึ้นหรือไม่ ทศวรรษต่อมา ใน Animal Liberation นักปรัชญาชาวออสเตรเลีย ปีเตอร์ ซิงเกอร์ [ 4 ] วิจารณ์การผลิตแบบจำกัดพื้นที่บนหลักการที่ว่าการกระทำควรถูกตัดสินว่าถูกหรือผิดบนพื้นฐานของความเจ็บปวดหรือความสุขที่เกิดขึ้น เขาอ้างว่า:

"ไม่สามารถมีเหตุผลทางศีลธรรมสำหรับความเจ็บปวด (หรือความสุข) ที่สัตว์รู้สึกว่ามีความสำคัญน้อยกว่าความเจ็บปวด (หรือความสุข) ที่มนุษย์รู้สึกได้"

ในคำพูดเหล่านี้และคำพูดอื่นๆ ข้อกังวลหลักอยู่ที่คำอย่างเช่น "ความสุข" "ความเจ็บปวด" "ความทุกข์" และ "ความสุข" ไม่มีคำศัพท์ภาษาอังกฤษง่าย ๆ ที่จะจับแนวคิดประเภทนี้ บางครั้งพวกเขาเรียกว่า "ความรู้สึก" แต่คำนั้นดูไม่สำคัญเกินไปสำหรับสถานะเช่นความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมาน บางครั้งเรียกว่า "อารมณ์" แต่อารมณ์ไม่รวมถึงสถานะเช่นความหิวและความกระหาย บางทีคำที่ถูกต้องที่สุด หากค่อนข้างเป็นทางเทคนิคก็คือ "สภาวะอารมณ์" ซึ่งเป็นคำที่หมายถึงอารมณ์และความรู้สึกอื่น ๆ ที่ได้รับประสบการณ์ว่าน่าพึงพอใจหรือไม่เป็นที่พอใจแทนที่จะเป็นกลางทางความคิด