ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปอธิบายว่ากาลอวกาศมีความโค้งงออย่างไรโดยมวลและพลังงาน (แรงโน้มถ่วง) โทโพโลยีหรือเรขาคณิตของเอกภพมีทั้งเรขาคณิตเฉพาะที่ในเอกภพที่สังเกตได้และเรขาคณิตโลก นักจักรวาลวิทยามักจะทำงานกับการแบ่งกาลอวกาศที่มีลักษณะคล้ายอวกาศที่เรียกว่าพิกัดกำลังมา ส่วนของกาลอวกาศที่สามารถสังเกตเห็นได้คือกรวยแสง ย้อนกลับ ซึ่งกำหนดขอบเขตของขอบฟ้า จักรวาล ขอบฟ้าจักรวาล (เรียกอีกอย่างว่าขอบฟ้าอนุภาคหรือขอบฟ้าแสง) คือระยะทางสูงสุดที่อนุภาคสามารถเดินทางไปถึงผู้สังเกตการณ์ในยุคของเอกภพ ขอบฟ้านี้แสดงถึงขอบเขตระหว่างบริเวณที่สังเกตได้และไม่สามารถสังเกตได้ของเอกภพ การมีอยู่ คุณสมบัติ และความสำคัญของขอบฟ้าจักรวาลขึ้นอยู่กับแบบ จำลองจักรวาลวิทยา โดยเฉพาะ พารามิเตอร์ที่สำคัญที่กำหนดวิวัฒนาการในอนาคตของทฤษฎีจักรวาลคือพารามิเตอร์ความหนาแน่นโอเมก้า (Ω) ซึ่งกำหนดเป็นความหนาแน่นของสสารเฉลี่ยของจักรวาลหารด้วยค่าวิกฤตของความหนาแน่นนั้น วิธีนี้จะเลือกหนึ่งในสามของรูปทรงเรขาคณิตที่เป็นไปได้ ขึ้นอยู่กับว่า Ω เท่ากับ น้อยกว่า หรือมากกว่า 1 สิ่งเหล่านี้เรียกว่า จักรวาลแบน เปิด และปิดตามลำดับ